"Wat wil je worden als je later groot bent?" Vraag ik aan een jongen uit de klas. Hij kijkt me aan en lacht alsof ik iets geks heb gezegd. Ik schat hem zo rond de achttien jaar oud en vind hem typisch een persoon die wel weet wat ie wil.
"Ik zit hier om een vak te leren." Hij kijkt om zich heen of hij hierin wordt bevestigt door zijn klasgenoten en begint een beetje te grinniken.
"Ja dat weet ik, maar dat vroeg ik niet. Wat wil je worden als je later groot bent? Waar droom je over als je denkt aan later en wat wil je?" Ik word aangekeken alsof ik zojuist chinees heb gesproken en ik besluit om hier op een later moment maar eens wat dieper op de stof in te gaan. Het is goed dat het zaadje nu geplant is, dan bewaren we het kiemen voor een later moment.
Gek is dat eigenlijk. Vroeger toen we klein waren wisten we precies dat we ballerina, astronaut, brandweerman, politieman, formule 1 coureur wilden worden, waarom stopt dit geloof wanneer we ouder worden. Worden we dan verteld dat we dat niet meer kunnen? Of hebben onze hersens geleerd dat we altijd een realisme check moeten doen op de dingen die we doen? Vind ik gek.
Ik ben nu al wat ouder en eigenlijk weet ik nog steeds niet wat ik wil worden, maar ik weet wel een aantal voorwaarden waar het aan moet voldoen en wat het uiteindelijk wordt, dat moet dan nog maar blijken.
Waarom is het zo verkeerd om soms gewoon even lekker ongelimiteerd te dromen, zonder dat stemmetje dat de hele tijd zegt, kan niet, lukt je niet, doe je toch niet. You won't know until you try!
Het afgelopen jaar was een bevlogen jaar. Er zijn veel dingen gebeurd, leuk en soms minder leuk. Ik heb beslissingen genomen die goed zijn uitgepakt en ik heb beslissingen genomen die wat minder goed waren, maar allebei heb ik ze bewust genomen. Ik heb gewikt en gewogen en gekozen voor wat op dat moment de juiste beslissing was.
Veel mensen hebben me geïnspireerd. Vrienden die een nieuw bedrijfje begonnen heb ik enthousiast gevolgd en bewonderd. Andere vrienden die het wat lastiger hadden heb ik bewonderd om het geduld en het niet bang zijn om nieuwe dingen te proberen. De liefdevolle mensen om me heen, die ik ontzettend waardeer en soms te laag op de prioriteiten lijst zet.
Mijn gezin is heel belangrijk geweest en gaat dat nog veel meer worden, want ik maak geen voornemens. Ik stel mezelf richtingen die ik in wil gaan en ik zie dan wel waar ik uitkom, maar wat ik hiervoor nodig heb is het ongelimiteerd kunnen dromen en daarna pas kijken of het haalbaar is. Waar voor mij de valkuil in zit, is dat ik zo enthousiast word van het dromen dat ik meteen aan de slag wil, maar dat is niet verstandig. Je moet eerst kijken wat de eerste stap is die je moet zetten om die richting in te kunnen gaan en soms moet je eerst bedenken wat voor metaforische schoenen je wilt aantrekken voor die specifieke taak en daarvoor moet je eerst weten wat de taak precies is en wat voor weer het is buiten. En het belangrijkste hierin is dat je die eerste kleine stap in de goede richting moet zetten. Het hoeft geen leap of faith te zijn, een klein stapje is al voldoende, wellicht kom je toch nog ergens anders uit.
2013 wordt nog beter dan vorig jaar. De eerste paar weken heb ik om mijn koers te bepalen en met mijn gezin te kijken welke doelstellingen we kunnen halen. Dit klinkt heel zakelijk, maar het werkt. Zo stemmen we onze wensen op elkaar af en zijn er geen verassingen die tot spanningen kunnen leiden, want allemaal hebben we recht op de dingen die we willen, alleen moeten we die soms uitstellen omdat andere dingen even voor gaan.
Er staan leuke dingen gepland. Mijn boek komt uit over twee weken. Daarna hoop ik dat binnen niet al te lange tijd deel twee uit gaat komen. Hiervoor moet ik wel mijn markt activiteiten op een zeer laag pitje zetten, maar dat is prima. Er komen weer andere dingen voor in de plaats. Nu nog tijd vinden om meer te schrijven.
Ik wens jullie allemaal een voorspoedig 2013 en wens ik jullie het vermogen om af en toe stil te kunnen staan om te dromen en maak er iets moois van!
Enjoy!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten