Monkey Business

Donderdagavond kwart voor 7 staat mama in de keuken nog even snel het deeg te maken voor de banana cakes die ze de hele dag al in haar hoofd heeft zitten.
Ze is nog maar net begonnen met het smelten van de boter en het afwegen van de suiker wanneer dochter nummer 1 de keuken in komt.

"Wat ben je aan het doen?" Binnen 10 seconden heeft ze de ikea kruk luidruchtig naar het aanrecht geschoven en zit nu met haar billen pontificaal boven op het aanrecht.

"Waar lijkt het op?" verzucht ik terwijl ik haar streng aankijk. Een vonkje springt aan in de ogen van dochter nummer 1 en ze klapt enthousiast in haar handen

"Cakejes!" Waarop ze meteen rechtop gaat staan zodat ze beter in de beslagkom kan kijken.

"wat voor cakejes?" bananen cakejes antwoord ik terwijl ik naar de kast loop om een banaan te pakken.

"Moet jij geen televisie kijken of zo?"

"Nee, ik wil jou helpen." Stiekem gaat mijn moeder hart hier sneller van kloppen. Ik vind het fijn wanneer ze me helpen in de keuken.

Langzaam gaat er een vinger in het boter/suiker mengsel terwijl ik iets verderop de bloem pak.

"Deze cakejes zijn zo lekker! Ik wil ze morgen mee naar school nemen voor mijn verjaardag."
Ze is pas in februari jarig en het is nu kerstvakantie, dus dat gaat niet helemaal goed komen, maar na goede argumenten en overtuigingskracht van mijn kant stemt ze ermee in dat ze de cakejes morgen mag versieren en dat we proeven of ze wel lekker zijn om uit te delen. Daar kunnen we allebei wel mee leven.

Ondertussen hoor ik gestommel om de hoek van de keuken. Dochter nummer 2 heeft een krukje uit de kamer gehaald en roept dat ik aan de kant moet omdat ze zo niet kan zien wat ik aan het doen ben. Waarop ik luid roep dat ik niet in het fornuis kan gaan staan omdat het niet past. Mokkend gaat ze maar naast haar zus staan.

Ze helpen me heel goed met het opeten van het deeg, mixer dingen aflikken (en niet terug krijgen zodat ik andere mix dingen moet pakken om het eiwit op te schuimen), proeven of er wel genoeg suiker in het schuim mengsel zit en dan erachter komen dat het eruit ziet als schuimpjes.

Het zijn schatten, allebei. Helaas is de keuken een beetje klein om met zijn drieën taartjes te bakken, maar we redden ons wel. Taartjes versieren kun je ook aan de grote tafel.

Toen papa nog even een kusje kreeg van dochter nummer 1 toen ze naar bed moest werd ze wel een beetje boos op papa dat hij een van de taartjes ging proeven, maar ik hoop dat ze dat morgen vergeten is wanneer ze de 19 andere taartjes ziet.

Wat hebben we nodig voor ongeveer 20 medium sized cupcakes?

170 gram boter
170 gram bruine basterd suiker
1 banaan
4 eieren, gesplitst
2 kleine bakjes sour creme
1 theelepel vanille essence
1 theelepel zout
340 gram bloem (zelf heb ik volkoren meel gebruikt. Worden ze net even iets hartiger van)
2 theelepels bakpoeder
6 eetlepels suiker

Meng de boter met de suiker en mix even met de mixer. Voeg banaan, vanille essence en eigeel toe. mix met de mixer totdat je een mooi glad mengsel krijgt. Voeg sour cream toe en zout. Mix wederom.
Zeef het bloem erboven samen met het bakpoeder. Mix met mixer.

Doe de eiwitten in een beslagkom met de 6 lepels suiker en mix dit tot je het schuim op zijn kop kunt houden en het niet uit de bak valt. Spatel dit geheel voorzichtig door het andere mengsel, maar zorg wel dat het goed mengt.

Ik maak van dit soort mengsels altijd kleine cakejes. Mijn oven begint een beetje op te raken en zo weet ik tenminste wanneer ze klaar zijn en met een grote cake is dat lastiger in te schatten. Bovenkant is klaar, maar onderkant is soggy. Dan maar kleine cakejes.

Doe muffin vormpjes in een muffintray of vet de vormpjes met boter in.
Bak de muffins in 40 minuten gaar in een op 180 graden voorverwarmde oven.

Lekker met lemon icing (rasp van 1 citroen en het sap van 1 citroen) en genoeg poedersuiker zodat het eruit ziet als behang plaksel.

Lekker met jam (appel tomaat jam of worteljam van Taragh Food Company bijvoorbeeld)

Enjoy!